On the nature of properhood. On the quest for an onomastic definition of a proper name
PDF (Polski)
ePub
mobi

Keywords

proper name
properhood
definition
criteria
space of properhood

Abstract

The aim of the paper is to address a centuries-old question: What is a proper name? However, the question seems to be asked incorrectly. One should rather ask about the nature of properhood and the criteria used to assess the level of properhood of a given language sign. In the article, proper name is defined as a bilateral sign consisting of “the signifier” (an onym or an onymic form) and “the signified”. Building on that, several types of possible meanings within a single proper name are listed: the denotational, the referential, the etymological, and the structural meaning. This constitutes a frame of reference for a classification of the criteria of properhood found in selected works of Polish material-oriented name researchers. Finally, a concept of poly-polar “space of properhood” is proposed, which is constituted by a set of several separate scales, indicating levels of properhood of each single language sign.

https://doi.org/10.17651/ONOMAST.65.2.2
PDF (Polski)
ePub
mobi

References

Bijak, U. (2020). Pluralia tantum w polskiej ojkonimii (specyfika, typologia, formy) [Pluralia tantum in the Polish oikonymy (specificity, typology, forms)]. Folia onomastica Croatica, 29, 1–13. https://doi.org/10.21857/9e31lhvxpm

Blanár, V. (1976). Lingvistický a onomastický status vlastného mena [Linguistic and onomastic status of a proper name]. Onomastica, 21, 5–18.

Gajda, S. (2004). Narodowokulturowy składnik znaczenia nazw własnych w aspekcie edukacyjnym [National and cultural component of the meaning of proper names in the aspect of education]. W: R. Mrózek (red.), Nazwy własne w języku, kulturze i komunikacji społecznej [Proper Names in Language, Culture, and Social Communication] (s. 21–28). Katowice: Wydawnictwo UŚ.

Gałkowski, A. (2011). Chrematonimy w funkcji kulturowo-użytkowej. Onomastyczne studium porównawcze na materiale polskim, włoskim i francuskim [Chrematonyms in the Cultural-functional Context. An Onomastic Comparative Study Based on Polish, Italian and French Resources] (wyd. 2). Łódź: Wydawnictwo UŁ.

Górnowicz, H. (1979). Nazwy własne polskich jednostek wojskowych [Proper names of Polish military units]. Poradnik Językowy, 8, 369–386.

Górny, W. (1957). Zagadnienie polskiej gramatyki onomastycznej [The question of the Polish onomastic grammar]. Język Polski, 37, 174–178.

Kucała, M. (1967). Co już jest, a co jeszcze nie jest nazwą własną [What already is a proper name and what is not yet]. Onomastica, 12, 153–161.

Lubaś, W. (1963). Nazwy terenowe powiatów jasielskiego i krośnieńskiego [Field names of the Jasło and Krosno Counties]. Onomastica, 8, 195–236.

Lubaś, W. (1983). Próba socjolingwistycznej definicji nazwy terenowej [An attempt at creating a sociolinguistic definition of a name of an uninhabited geographical feature]. W: K. Rymut (red.), Geografia nazewnicza [Geography of Names and Naming] (s. 19–26). Wrocław–Warszawa– Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Nikonov, V.A. (1965). Vvedenie v toponimiku [Introduction to Toponomastics]. Moskva: Nauka.

Rutkiewicz-Hanczewska, M. (2013). Genologia onimiczna. Nazwa własna w płaszczyźnie motywacyjno-komunikatywnej [Onymic Genology. Proper Names on the Motivational and Communicational Level]. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie.

Włoskowicz, W. (2015). Trójelementowy model znaczenia onimicznego i pojęciowy model onomastykonu [The triple model of onymic meaning and the conceptual model of onomasticon]. Onomastica, 59, 57–76. https://doi.org/10.17651/ONOMAST.59.3

Wolnicz-Pawłowska, E. (2014). Nazwy własne w przekładzie. Zarys problematyki [Proper names in translation. An outline of key topics]. Poznańskie Spotkania Językoznawcze, 27, 201–214. https://doi.org/10.14746/psj.2014.XXVII.17