Markonimy jako operatory taksonomiczne w terminologii (chremat)onomastycznej

Streszczenie

Zarówno ogólna teoria nazw własnych, jak i poszczególne subdyscypliny onomastyki stosują właściwą dla swoich celów badawczych i metodologii terminologię. Podstawowe terminy naukowe w onomastyce, poczynając od „nazwy własnej”/„onimu”, można uznać za operatory taksonomiczne, które pozwalają porządkować fakty onomastyczne. Potrzebę zastosowania odpowiedniej terminologii badawczej zaspokaja się także w jednym z najmłodszych działów nazewnictwa, tj. chrematonomastyce. Do zestawu operatorów taksonomicznych w obszarze chrematonimii włącza się termin „markonim” utożsamiany z „chrematonimem marketingowym” i konfrontowany z innymi konceptami terminologicznymi, takimi jak „firmonim”, „logonim” czy też „ergonim” i „pragmatonim”, a wreszcie opisowo ujęta „nazwa handlowa” oraz „znak towarowy”. Markonim uznany zostaje za uniwersalny operator taksonomiczny nazewnictwa gospodarczego, odnosząc się zarówno do nazw firm, jak i produktów/usług. Treść i zakres markonimu nawiązuje do szeroko pojętej idei marki, pozostając strukturą językową, która skupia na sobie właściwości komunikacyjno-marketingowe.