Keywords
literary onomastics
personal names
nicknames
derivation
literature for children
personal names
nicknames
derivation
literature for children
Abstract
The article presents strategies to attract attention to names relating to the literary characters in selected children’s books. Proper names are often part of the plot. The proper names present characters and describe them. This means that they have semantic value. Names are often the result of language games, including various derivation processes. One of the most interesting formative mechanisms are all kinds of word-formation inspired by two principles. A complete understanding of the intention is almost always contextual. Animal characters are named after anthroponyms. This is a result of a tendency, fairly typical of children’s literature, to transmit all the characters’ traits and behaviors in a way which is relatable to man.References
Badyda, E. (2011). Słowotwórcze sposoby deprecjonowania przeciwnika politycznego na forach internetowych — na przykładzie nazwiska TUSK. W: E. Badyda, J. Maćkiewicz, E. Rogowska-Cybulska (red.), Słowotwórstwo a media. Gdańsk: Wydawnictwo UG, s. 157–166.
Biolik, M. (2012). Derywacja słowotwórcza w antroponimach przezwiskowych socjolektu młodzieżowego. Onomastica, LVI, s. 149–166.
Burska-Ratajczyk, B. (2000). Magia słowa — neologizmy nazewnicze w utworach artystycz- nych dla dzieci. Rozprawy Komisji językowej ŁTN, 45, s. 9–23.
Cieślikowa, A. (1993). Nazwy własne w różnych gatunkach tekstów literackich. W: M. Biolik (red.), Onomastyka literacka. Olsztyn: WSP w Olsztynie, s. 33–39.
Cieślikowa, A. (1994). O motywacji w onomastyce. Polonica, XVI, s. 193–199.
Czaplicka-Jedlikowska, M. (2007). edukacyjne aspekty nazw własnych w literaturze dla dzieci. Bydgoszcz: Wyd. Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.
Dubisz, S. (red.) (2003). Uniwersalny słownik języka polskiego. T. 2: K–ó; t. 3: T–Ż. Warszawa: PWN.
Dyszak, A. S. (2004). Co mówią osobowe nazwy własne w powieści „Most Królowej jadwigi” Jerzego Sulimy-Kamińskiego. W: M. Pająkowska-Kensik, M. Czachorowska (red.), Nazwy mówią. Bydgoszcz: Wyd. Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego, s. 147–157.
Głowacki, J. (1993). Zoonimy w utworach edmunda Niziurskiego, W: M. Biolik (red.). Onomastyka literacka. Olsztyn: WSP w Olsztynie, s. 219–223.
Jędrzejko, E. (1996). elementy gry językowej w literackich nazwach własnych. W: M. Majtán, F. Ruščak (red.), 12. slovenská onomastická konferencia a 6. seminár „Onomastika a škola”. Prešov: Pedagogická fakulta Univerzity Pavla jozefa Šafárika, s. 222–228.
Kania, S. (1993). Kilka uwag o onomastyce literackiej w utworach dla dzieci Wojciecha Żukrowskiego. W: M. Biolik (red.), Onomastyka literacka. Olsztyn: WSP w Olsztynie, s. 213–218.
Łobos, A. (2000). Nazwy własne w czasopiśmie dla dzieci na przykładzie „Ciuchci”. Język Polski, LXXX, s. 245–250.
Łuc, I. (2007). Nazwy własne w literaturze dziecięco-młodzieżowej Małgorzaty Musierowicz. Katowice: Wyd. UŚ.
Łuc, I. (2008). Nazewnictwo w najnowszej twórczości Małgorzaty Musierowicz. Onomastica, LIII, s. 173–185.
Ostasz, M. (2005). Pajdocentryczne środki poetyckie. Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis, 25. Studia ad Bibliothecarum Scentiam Pertinentia III, s. 195–212.
Przetacznikowa, M. (1982). Wiek przedszkolny. W: M. Żebrowska (red.), Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży. Warszawa: PWN.
Rutkiewicz-Hanczewska, M. (2007). Nazewnictwo uzualne a typologia gier — próba typologizacji gier onimicznych. Onomastica, LII, s. 5–24.
Rutkiewicz-Hanczewska, M. (2013). Genologia onimiczna. Nazwa własna w płaszczyźnie motywacyjno-komunikatywnej. Poznań: Wyd. Poznańskie.
Rutkowski, M., Skowronek, K. (2010). Onomastyka dyskursu. Zakres, problematyka i metody badawcze. W: R. Łobodzińska (red.), Nazwy własne a społeczeństwo. T. I. Łask: Wyd. Leksem, s. 87–95.
Sieradzki, A. (2013). Poznańskie derywaty nazwiskowe XVI–XVIII wieku. Poznań: Wyd. Rys.
Skowronek, K. (2014). Nazwy własne jako element strategii kaznodziejskiej (na przykładzie wybranych homilii arcybiskupa Sławoja Leszka Głódzia). Onomastica, LVIII, s. 331–347.
Waszakowa, K. (2013). Studniówka Tuska. O kontekstowym odczytywaniu znaczeń derywatów słowotwórczych. W: M. Milewska-Stawiany, E. Rogowska-Cybulska (red.), Mówię, więc jestem. Rozmowy o współczesnej polszczyźnie, 4. Gdańsk: Wydawnictwo UG, s. 127–137.
Waszakowa, K. (dostęp: 2015). O derywatach analogicznych i słowotwórstwie analogicznym. www.polon.uw.edu.pl/documents/9763960/10288234/waszak2.pdf (dostęp: 17 II 2015).
Żurakowski, B. (1999). W świecie poezji dla dzieci. Kraków: Impuls.
Biolik, M. (2012). Derywacja słowotwórcza w antroponimach przezwiskowych socjolektu młodzieżowego. Onomastica, LVI, s. 149–166.
Burska-Ratajczyk, B. (2000). Magia słowa — neologizmy nazewnicze w utworach artystycz- nych dla dzieci. Rozprawy Komisji językowej ŁTN, 45, s. 9–23.
Cieślikowa, A. (1993). Nazwy własne w różnych gatunkach tekstów literackich. W: M. Biolik (red.), Onomastyka literacka. Olsztyn: WSP w Olsztynie, s. 33–39.
Cieślikowa, A. (1994). O motywacji w onomastyce. Polonica, XVI, s. 193–199.
Czaplicka-Jedlikowska, M. (2007). edukacyjne aspekty nazw własnych w literaturze dla dzieci. Bydgoszcz: Wyd. Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.
Dubisz, S. (red.) (2003). Uniwersalny słownik języka polskiego. T. 2: K–ó; t. 3: T–Ż. Warszawa: PWN.
Dyszak, A. S. (2004). Co mówią osobowe nazwy własne w powieści „Most Królowej jadwigi” Jerzego Sulimy-Kamińskiego. W: M. Pająkowska-Kensik, M. Czachorowska (red.), Nazwy mówią. Bydgoszcz: Wyd. Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego, s. 147–157.
Głowacki, J. (1993). Zoonimy w utworach edmunda Niziurskiego, W: M. Biolik (red.). Onomastyka literacka. Olsztyn: WSP w Olsztynie, s. 219–223.
Jędrzejko, E. (1996). elementy gry językowej w literackich nazwach własnych. W: M. Majtán, F. Ruščak (red.), 12. slovenská onomastická konferencia a 6. seminár „Onomastika a škola”. Prešov: Pedagogická fakulta Univerzity Pavla jozefa Šafárika, s. 222–228.
Kania, S. (1993). Kilka uwag o onomastyce literackiej w utworach dla dzieci Wojciecha Żukrowskiego. W: M. Biolik (red.), Onomastyka literacka. Olsztyn: WSP w Olsztynie, s. 213–218.
Łobos, A. (2000). Nazwy własne w czasopiśmie dla dzieci na przykładzie „Ciuchci”. Język Polski, LXXX, s. 245–250.
Łuc, I. (2007). Nazwy własne w literaturze dziecięco-młodzieżowej Małgorzaty Musierowicz. Katowice: Wyd. UŚ.
Łuc, I. (2008). Nazewnictwo w najnowszej twórczości Małgorzaty Musierowicz. Onomastica, LIII, s. 173–185.
Ostasz, M. (2005). Pajdocentryczne środki poetyckie. Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis, 25. Studia ad Bibliothecarum Scentiam Pertinentia III, s. 195–212.
Przetacznikowa, M. (1982). Wiek przedszkolny. W: M. Żebrowska (red.), Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży. Warszawa: PWN.
Rutkiewicz-Hanczewska, M. (2007). Nazewnictwo uzualne a typologia gier — próba typologizacji gier onimicznych. Onomastica, LII, s. 5–24.
Rutkiewicz-Hanczewska, M. (2013). Genologia onimiczna. Nazwa własna w płaszczyźnie motywacyjno-komunikatywnej. Poznań: Wyd. Poznańskie.
Rutkowski, M., Skowronek, K. (2010). Onomastyka dyskursu. Zakres, problematyka i metody badawcze. W: R. Łobodzińska (red.), Nazwy własne a społeczeństwo. T. I. Łask: Wyd. Leksem, s. 87–95.
Sieradzki, A. (2013). Poznańskie derywaty nazwiskowe XVI–XVIII wieku. Poznań: Wyd. Rys.
Skowronek, K. (2014). Nazwy własne jako element strategii kaznodziejskiej (na przykładzie wybranych homilii arcybiskupa Sławoja Leszka Głódzia). Onomastica, LVIII, s. 331–347.
Waszakowa, K. (2013). Studniówka Tuska. O kontekstowym odczytywaniu znaczeń derywatów słowotwórczych. W: M. Milewska-Stawiany, E. Rogowska-Cybulska (red.), Mówię, więc jestem. Rozmowy o współczesnej polszczyźnie, 4. Gdańsk: Wydawnictwo UG, s. 127–137.
Waszakowa, K. (dostęp: 2015). O derywatach analogicznych i słowotwórstwie analogicznym. www.polon.uw.edu.pl/documents/9763960/10288234/waszak2.pdf (dostęp: 17 II 2015).
Żurakowski, B. (1999). W świecie poezji dla dzieci. Kraków: Impuls.