Keywords
transboundary name
hydronym
oronym
Polish-Czech boundary
hydronym
oronym
Polish-Czech boundary
References
Chylińska, D., Kosmala, G. (2010). Analiza zmian nazw lokalnych Chełmska Śląskiego i Racławiczek w XX wieku jako przykład geograficznych badań przestrzeni toponimicznej Śląska. Polski Przegląd Kartograficzny, 42, nr 1, s. 30–39.
Encyklopedia popularna PWN (1982). Warszawa: PWN.
Heck, R., Orzechowski, M. (1969). Historia Czechosłowacji. Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Kadmon, N. (2014). Słownik terminów używanych przy standaryzacji nazw geograficznych, Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/glossary_of_ terms_PL.pdf
Kondracki, J. (2002). Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.
Lewkowicz, Ł. (2014). Polsko-czechosłowackie konwencje turystyczne jako przykład współpracy transgranicznej. Sprawy Narodowościowe. Seria nowa, 45, s. 125–136.
Malá československá encyklopedie (1986). T. III (I–L). Praha: Nakladatelství Academia.
Maleczyński, K. (red.) (1963). Historia Śląska. T. 1: do roku 1763, cz. 3: od końca XVI w. do r. 1763, Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Mały Rocznik Statystyczny Polski 2014. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny.
Michalkiewicz, S. (red.) (1970). Historia Śląska. T. 2: 1763–1850, cz. 2: 1807–1850. Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Mrózek, R. (1998). Nazwy górskie. W: E. Rzetelska-Feleszko (red.), Polskie nazwy własne. Encyklopedia. Warszawa–Kraków: Towarzystwo Naukowe Warszawskie–IJP PAN, s. 259–268.
Mrózek, R. (2001). Status oronimii w subsystemie toponimicznym i w toponomastyce. W: A. Cieślikowa, B. Czopek-Kopciuch (red.), Toponimia i oronimia. Kraków: Wyd. Naukowe DWN, s. 231–236.
Nazwy geograficzne Rzeczypospolitej Polskiej (1991). Warszawa: Główny Geodeta Kraju–Komisja Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych–Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera.
OstrowskiW., KowalskiP. (2004). Zbieranie i opracowywanie nazw geograficznych. Przewodnik toponimiczny. Cz. III: Stosowanie i rozmieszczanie napisów na mapach, Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii.
Resolutions Adopted at the Ten United Nations Conferences on the Standardization of Geographical Names (2014). Ottawa: Natural Resources Canada.
Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 28 maja 1949 r. o przywróceniu i ustale- niu nazw miejscowości. Monitor Polski 1949, nr 44, poz. 592.
Sobczyński , M. (1986). Kształtowanie się karpackich granic Polski (w w. X–XX). Łódź: Zarząd Wojewódzki PTTK–Regionalna Pracownia Krajoznawcza.
Sochacka , S. (red.) (2004). Słownik etymologiczny nazw geograficznych Śląska. T. 11: Poż–Roz. Opole: Wyd. Instytut Śląski.
Walczak , J. (2014). Stosunki polsko-czeskie. Ziemia Kłodzka, nr 245, s. 4–8.
Wolnicz-Pawłowska , E. (2011). Naukowiec, ekspert, urzędnik — funkcje i role językoznaw- cy w procesie standaryzacji nazw geograficznych. W: M. Biolik, J. Duma (red.), Chrematonimia jako fenomen współczesności. Olsztyn: Wyd. UWM, s. 519–532.
Wolnicz-Pawłowska , E., Zych , M. (2010). Polski przewodnik toponimiczny dla redakto- rów map i innych użytkowników. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/topon_2010.pdf
Geomorfologické jednotky 1 : 500 000 (1980). W: Atlas Slovenskej socialistickej republiky.
Bratislava: Slovenská akadémia vied–Slovenský úrad geodézie a kartografie.
Karte des Deutschen Reiches 1 : 100 000. Einheitsblatt Nr. 115 Friedland i. Schl.-Lewin (1932).
Reichsamt für Landesaufnahme.
Kondracki, J., Richling, A. (1994). Regiony fizycznogeograficzne 1 : 1 500 000. W: Atlas Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Główny Geodeta Kraju.
Rastrowa mapa podziału hydrograficznego Polski 1 : 50 000. Warszawa: Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej, http://mapa.kzgw. gov.pl/
Polska. Mapa ogólnogeograficzna 1 : 500 000 (2011). Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kar- tografii.
Topografická mapa 1 : 25 000, ark. M-33-43-D-b (Harrachov) (1956). Generální štáb Československé lidové armády.
Topographische Karte 1 : 25 000 (Messtischblatt), ark. 5361 Tschöbsdorf (1943). Reichsamt für Landesaufnahme.
Vyšší geomorfologické jednotky České republiky 1 : 500 000 (1996). Praha: Český úřad zeměměřický a katastrální.
Encyklopedia popularna PWN (1982). Warszawa: PWN.
Heck, R., Orzechowski, M. (1969). Historia Czechosłowacji. Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Kadmon, N. (2014). Słownik terminów używanych przy standaryzacji nazw geograficznych, Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/glossary_of_ terms_PL.pdf
Kondracki, J. (2002). Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.
Lewkowicz, Ł. (2014). Polsko-czechosłowackie konwencje turystyczne jako przykład współpracy transgranicznej. Sprawy Narodowościowe. Seria nowa, 45, s. 125–136.
Malá československá encyklopedie (1986). T. III (I–L). Praha: Nakladatelství Academia.
Maleczyński, K. (red.) (1963). Historia Śląska. T. 1: do roku 1763, cz. 3: od końca XVI w. do r. 1763, Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Mały Rocznik Statystyczny Polski 2014. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny.
Michalkiewicz, S. (red.) (1970). Historia Śląska. T. 2: 1763–1850, cz. 2: 1807–1850. Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Mrózek, R. (1998). Nazwy górskie. W: E. Rzetelska-Feleszko (red.), Polskie nazwy własne. Encyklopedia. Warszawa–Kraków: Towarzystwo Naukowe Warszawskie–IJP PAN, s. 259–268.
Mrózek, R. (2001). Status oronimii w subsystemie toponimicznym i w toponomastyce. W: A. Cieślikowa, B. Czopek-Kopciuch (red.), Toponimia i oronimia. Kraków: Wyd. Naukowe DWN, s. 231–236.
Nazwy geograficzne Rzeczypospolitej Polskiej (1991). Warszawa: Główny Geodeta Kraju–Komisja Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych–Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera.
OstrowskiW., KowalskiP. (2004). Zbieranie i opracowywanie nazw geograficznych. Przewodnik toponimiczny. Cz. III: Stosowanie i rozmieszczanie napisów na mapach, Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii.
Resolutions Adopted at the Ten United Nations Conferences on the Standardization of Geographical Names (2014). Ottawa: Natural Resources Canada.
Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 28 maja 1949 r. o przywróceniu i ustale- niu nazw miejscowości. Monitor Polski 1949, nr 44, poz. 592.
Sobczyński , M. (1986). Kształtowanie się karpackich granic Polski (w w. X–XX). Łódź: Zarząd Wojewódzki PTTK–Regionalna Pracownia Krajoznawcza.
Sochacka , S. (red.) (2004). Słownik etymologiczny nazw geograficznych Śląska. T. 11: Poż–Roz. Opole: Wyd. Instytut Śląski.
Walczak , J. (2014). Stosunki polsko-czeskie. Ziemia Kłodzka, nr 245, s. 4–8.
Wolnicz-Pawłowska , E. (2011). Naukowiec, ekspert, urzędnik — funkcje i role językoznaw- cy w procesie standaryzacji nazw geograficznych. W: M. Biolik, J. Duma (red.), Chrematonimia jako fenomen współczesności. Olsztyn: Wyd. UWM, s. 519–532.
Wolnicz-Pawłowska , E., Zych , M. (2010). Polski przewodnik toponimiczny dla redakto- rów map i innych użytkowników. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/topon_2010.pdf
Geomorfologické jednotky 1 : 500 000 (1980). W: Atlas Slovenskej socialistickej republiky.
Bratislava: Slovenská akadémia vied–Slovenský úrad geodézie a kartografie.
Karte des Deutschen Reiches 1 : 100 000. Einheitsblatt Nr. 115 Friedland i. Schl.-Lewin (1932).
Reichsamt für Landesaufnahme.
Kondracki, J., Richling, A. (1994). Regiony fizycznogeograficzne 1 : 1 500 000. W: Atlas Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Główny Geodeta Kraju.
Rastrowa mapa podziału hydrograficznego Polski 1 : 50 000. Warszawa: Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej, http://mapa.kzgw. gov.pl/
Polska. Mapa ogólnogeograficzna 1 : 500 000 (2011). Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kar- tografii.
Topografická mapa 1 : 25 000, ark. M-33-43-D-b (Harrachov) (1956). Generální štáb Československé lidové armády.
Topographische Karte 1 : 25 000 (Messtischblatt), ark. 5361 Tschöbsdorf (1943). Reichsamt für Landesaufnahme.
Vyšší geomorfologické jednotky České republiky 1 : 500 000 (1996). Praha: Český úřad zeměměřický a katastrální.